Op naar 2017

Kerst was dit jaar voor ons rustig. Ik was net hersteld van de griep en manlief begon er mee. Meestal gaan we 2e kerstdag naar mijn ouders in het mooie Groninger land. Ons hele gezin komt dan samen met aanhang en kids. Dit jaar waren we er dus niet bij vanwege de griep. En een heftige griep ook. Poeh, het is lang geleden dat ik zo ziek ben geweest van de griep. 

En nu op naar oudejaarsavond. Ik zal eerlijk zijn: ik zal blij zijn als het 2017 is. Wij hebben huisdieren en één van beide katten, Lancelot, is echt heel erg bang voor de knallen van het vuurwerk. Dus daar proberen we het zo prettig mogelijk voor te maken. 1x per jaar mag hij onder het dekbed slapen dat is dus zaterdag weer zo ver. Alle ramen gaan dicht, de radio aan, alles om het zo fijn mogelijk voor hem te maken. Hopelijk wordt er niet teveel geknald bij ons in de buurt.

Goede voornemens doe ik niet echt aan. Oké eentje dan: iedere week weer een nieuwe blog online. Eigenlijk is dat een oud voornemen maar die ik in 2017 ook wil volhouden.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling. En alle goeds voor 2017.

Recepten en kookboeken

Heb jij dat ook? Als die losse blaadje met recepten tussen en in je kookboeken? Ik dus wel. Heel erg handig als je een bepaald recept zoekt....... Dan kun je de hele stapel door bladeren. En ondertussen bedenken op wat voor blaadje het stond. Gewoon een 44-tje, een klein memoblaadje, een oude envelop. Ja, bij mij zit er allerlei dingen tussen. Het is vaak maar net wat ik voor handen heb om een recept op te schrijven.

Zo ook laatst op een zondag. Ik op zoek naar mijn recept voor pizzadeeg. En natuurlijk kon ik het niet vinden. Ik heb de stapel bijna 2x door gebladerd voor ik het vond: op een heel klein geel memo blaadje die op een ander recept geplakt was. Heel erg handig dus........ Dit moest echt anders.

Ik ben al geruime tijd lid van Smulweb en daar kun je ook je eigen "kookboeken" aanmaken. Dus

zondagavond de computer aan, manlief zat studio sport te kijken dus ik kon in ieder geval een uur aan de slag. Recept 1 was zo te vinden. Die stond er al op. Recept 2, niet op de site te vinden. Dus die heb ik er zelf maar op geplaatst. En zo ben ik verder gegaan. Ik heb nog niet alles weg gewerkt, maar al wel meer dan de helft. Oh, wat voelt dat fijn om dat stapeltje te zien slinken. Ik heb straks alles digitaal en kan het snel weer terug vinden. Tenminste........

Al die bewaarde recepten bewaard moeten nog in de kookboeken geplaatst worden. En dan komt de grote vraag: hoe ga je de diverse kookboeken noemen? De lasagnette kan in het boek "Ovenschotels", "Italiaans" of "Van over de grens". En misschien komt er ook nog wel eentje met "Pasta gerechten". Help, waar ga ik het inzetten.  Gelukkig kun je 1 recept in meerdere kookboeken zetten. Poeh, dat scheelt weer. Weer een probleempje opgelost. Nu de rest van de recepten nog die ik heb liggen.

Hoe bewaren jullie je favoriete recepten? Heb je nog echte kookboeken staan of doe je het allemaal al digitaal? Ik ben benieuwd!!

Winterse maaltijden

Mensen kunnen mij wel eens vreemd aankijken als ik vertel dat wij in de winter iedere zaterdag stamppot eten. Ik heb geen idee waarom ze dat doen. Stamppot is in de winter toch het lekkerste eten dat er is? En je kunt er zo lekker mee variëren. Alhoewel veel mensen dat ook helemaal niet met mij eens zijn. Denk dat die maar 3 soorten stamppot kennen of zo. Maar de keuze is reuze in stamppot land. Ga maar eens zoeken op Pinterest, smulweb, de website van de supermarkten enz. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het stampen.

http://www.chefsplace.nl

Een van onze favorieten is toch wel stamppot bleekselderij met chorizo en banaan. Mijn broertje roept dan gelijk: Gatver, ik hoef geen fruit in mijn warme maaltijd. Maar hij weet echt niet wat hij mist. Zo heerlijk dat pittige van de chorizo in combinatie met het frisse van de bleekselderij en het zoete van banaan. Het water loopt me al weer in de mond als ik dit schrijf. Ik denk dat ik nu al weet welke stamppot komend weekend op het menu staat.

Ik mag dus ook graag experimenteren met stamppotten. Een beetje van dit recept en een beetje van dat recept, dan wordt het vast wel wat. Meestal gaat het goed en eten we er met smaak van. Soms smaakt het nergens naar. Zo kan ik mij van een aantal jaren geleden nog een recept herinneren voor een stamppot spruiten. Nu is mijn man gek op spruiten (hij eet ze zelfs rauw!) dus dat leek mij de ideale maaltijd voor hem. Na een paar happen kreeg ik toch het vriendelijke verzoek om dit recept NOOIT meer te maken. Ik kan me niet meer herinneren of we het opgegeven hebben of dat we alsnog patat gehaald hebben.

Maar heb je nog een leuk stamppot recept dan hou ik me van harte aanbevolen.

Kokkerellen met kastanjes

Wat zullen we eens eten dit weekend? Die vraag stel jij je vast ook wel eens. Je probeert dan vaak nieuwe recepten uit, het moet iets anders zijn dan de doordeweekse maaltijd, mag ook best iets langer duren qua kooktijd. We hebben immers de tijd dus heerlijk uitproberen in de keuken met van alles.

Dit weekend stond er een quiche en pizza op het menu. Wat we op welke dag gingen eten was afhankelijk van het rest van ons weekend programma. Vanwege de schoenenjacht voor manlief in Apeldoorn waren we zaterdag wat later thuis. Geen tijd dus om zelf nog het deeg voor de pizzabodem te maken. Dus het werd quiche. Deze wilde ik graag maken met de kastanjes uit de diepvries (zie mijn blog over tamme kastanjes). Natuurlijk had ik al wat voorwerk gedaan via internet. Inspiratie genoeg hoor. Recept nr 1 was met met spruitjes en kastanjes. Toch maar niet, we hadden die week al spruitjes gegeten. Recept nr  2 was een heel uitgebreid recept met tomaat, champignons, spekjes en nog veel meer. Te veel ingrediënten, wij houden van simpel maar lekker. Dus dan zelf maar wat bedenken. Kastanjes, champignons en ham. De champignons die dan overblijven kunnen dan zondag op de pizza. Zo houden we ook geen restjes over die dan soms te lang blijven liggen en uiteindelijk bij het groenafval kunnen. Dat vind ik toch zo'n zonde, eten weggooien. Daar heb ik echt moeite mee.

Maar goed, quiche gemaakt en in de oven. Heerlijk even 45 minuten de tijd om wat te drinken, de gebruikte kookspullen en de aankopen van het shoppen op te ruimen. Na 45 minuten piept de oven. Ik ben benieuwd. Hij ziet er goed uit, hopelijk smaakt het zo als het er uit ziet. Dus op het bordje en aan tafel. Manlief is zeer te spreken over de quiche. Dit mag wel vaker op tafel komen. Dus dit experiment is ook weer geslaagd.

ps: mijn foto kwaliteiten met mijn telefoon zijn niet echt je-van-het. In het echt zag de quiche er veel smakelijker uit.

De houtkachel.

Poeh, moet er toch wel weer even aan wennen hoor, de kou. We hebben het lange tijd nog mogen doen met mooi weer. Goede temperaturen, weinig regen. Maar ik geloof dat het nu over is en dat is wel even wennen. Volgens mij gaan we een strenge winter krijgen. Brrrrrrr.

http://www.janus-jacobus-houtkachel.nl

Ik moet ook altijd erg wennen als de klok weer op de wintertijd gezet wordt. Mijn hele biologische klok is dan van slag. Meestal duurt het een dag of 5 voor ik weer in het ritme zit. En dat het ´s avonds dan weer zo snel donker is, daar heb ik denk ik wel het meeste moeite mee. Alhoewel ik moet toegeven dat het ook wel weer iets heeft, die lange donkere avonden. De houtkachel gaat dan weer lekker aan. Dat geeft toch altijd weer iets behagelijks als dat vuur lekker brand. Lekker warm, heerlijke sfeer. Zelf onze katten kunnen er van genieten als de houtkachel brandt. De ene gaat altijd op de leuning van de stoel liggen die er vlak bij staat, de andere gaat soms uitgestrekt voor de houtkachel liggen. Lekker warm aan zijn buikje.

En als die houtkachel dan toch lekker brandt, zet ik er soms wel eens een pan op. Meestal met water, groente enz. Een soepje gemaakt op de houtkachel heeft toch wel een iets andere smaak. Zo´n lekker ouderwetse pruttelsoep krijg je dan. Heerlijk met een broodje er bij. Manlief heeft de droom om nog een oven boven onze houtkachel te plaatsen. Dan kun je koken en bakken in 1x. De Nederlandse fabrikant van onze houtkachel heeft hier al iets voor bedacht. Ik vraag me af hoe vaak ik het zal gebruiken. Dan ben je bijna verplicht om iets te bakken als de houtkachel aan staan. Maar ach, wie weet komt dit er nog eens. Nu eerst maar broodjes afbakken in de elektrische oven of brood bakken in de broodbakmachine.

En manlief blijft dromen van houtvuur gebakken broodjes.

Paardenmeisje

Als jong meisje was ik al weg van paarden. Maar paardrijles zat er niet in. Dat konden mijn ouders niet betalen. Maar gelukkig was daar de buurman, ook wel Opa Tonnis genaamd. Hij had een shetlandpony voor zijn kleindochter waar ik wel op mocht rijden. Maar Ronnie vond dat niet zo'n goed idee dus daar ben ik meer dan eens afgevallen. Vervolgens kwam er een dikke welshpony Paulien genaamd bij. Die vond alles prima. Het populairste spelletje was toch wel crossen: naar het eind van het weiland, omdraaien en zo hard mogelijk terug scheuren. Wat een leuke pony was het toch en wat heb ik daar veel van geleerd.

Na al die jaren ben ik nog steeds een paardenmeisje. Ik heb al 10 jaar mijn eigen grote vriend Kompaan genaamd. Deze topper is ondertussen al weer 24 maar hij kan nog steeds genieten van het zaterdagochtendrondje samen met zijn vriendin Romy. Janny en ik kletsen dan wat bij en onze paardjes genieten ondertussen van zo'n makkelijk ritje.

Nu las ik het volgende stuk  8 redenen waarom paardrijden de allerleukste sport is. Vaak vind ik dit soort dingen onzin maar nu moet ik toegeven dat dit toch wel klopt.

1. Het is nooit saai.

2. Je krijgt er getrainde benen, billen en buik van.

3. Je krijgt er gratis een cursus samenwerken bij.

4. Van paardrijden wordt je stoer en sterk.

5. Met paardrijden kun je een aantal dingen van je bucketlist afstrepen.

6. Met paardrijden krijg je nieuwe vriendinnen.

7. Je voelt iedere keer weer ultieme vrijheid.

8. Na het rijden kun je je paardenhart ophalen bij leuke websites.

Al bovenstaande punten kloppen gewoon. De cursus samenwerken heb ik echt wel van mijn paard gehad (wat een etterbak kon het zijn), vriendinnen heb ik er ook door gemaakt waarvan er eentje al 17 jaar lang, die vrijheid voel ik nog steeds. En ondanks de leeftijd van Kompaan is het noch steeds niet saai om met hem te rijden. Ik geloof dat ik een paardenmeisje voor de rest van mijn leven ben: eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje.

Tamme kastanjes.

Zo'n twee weken geleden hebben we op een zondag tamme kastanjes gezocht. Ze lagen zo voor het oprapen en met veel bij elkaar. In een half uurtje tijd hadden we een dikke 4 kilo bij elkaar. Thuis gekomen bleek dat toch wel veel te zijn. Eerst maar eens een aantal poffen in de oven. Heel simpel even kruislings insnijden, in de oven op 220 graden en na 10 minuten heb je heerlijke warme kastanjes. Je pelt ze zo uit hun jasje en smikkelen maar.

Maar er waren er toch nog wel steeds heel veel over. Gelukkig kwam er iemand wat afhalen bij ons die ze ook wel lustte. Dus die ook maar een kilootje mee gegeven. Ondanks dat hadden we nog steeds een flinke berg. Dus googlen op internet wat je er nog meer mee kunt doen. En wat blijkt, je kunt er erg veel van maken: soep, in een quiche, door de spruitjes, bij wild, door de puree. Er ging een wereld voor mij open qua kastanje recepten. Maar om nu alles in 1x te maken.......

Dus verder gegoogled en gevonden hoe je ze in de diepvries kunt doen via een leuke blog. Ik aan de slag met deze methode en na 1 1/2 uur had ik 450 gram kastanjes gepeld voor mijn recepten. Eigenlijk niks als je het zo ziet liggen. Dus het verhaal nog maar eens gelezen want ik deed vast iets fout dat ik zo weinig had. Blijkt dat je ze helemaal niet van het extra velletje hoef af te helpen als je ze in recepten gaat verwerken. En daar stond ik steeds zo lang op te pielen, dat kostte me dus zo veel tijd. De volgende lading ging een heel stuk sneller, dat begrijp je waarschijnlijk al.

Moraal van dit verhaal: eerst alles lezen voor je aan de slag gaat.

Mijn eigen naaiplek.

Mijn moeder is een topper. Maar dat zeggen velen over hun moeder. Maar waarom is die van mij nu een topper? Ze heeft me o.a. leren naaien toen ik jong was! En daar ben ik nu nog steeds heel blij mee.

Toen ik mijn eerste huisje had, kocht ik natuurlijk ook een naaimachine. Want dat was altijd handig. Dan kon je zelf ook eens wat vermaken. Het was een tweedehandsje via een particulier want geld om een hele nieuwe te kopen had ik niet echt. Maar helaas voor mij was dat tweedehansje een miskoop. Hij liep niet echt lekker, snorde niet fijn, het geluid vond ik niks, hij haperde. Dus die naaimachine heeft zijn geld niet echt opgebracht.

Deze naaimachine heb ik op een gegeven moment ingeruild voor een mooie splinternieuw exemplaar. Wat was ik er blij mee. Daar heb ik wel wat mee genaaid maar het merendeel van de tijd stond hij maar op zolder. Het was ook geen fijn plekje om te zitten. Maar toch stond hij daar een flink aantal jaren.

En nu.... Sinds eind mei heb ik mijn eigen naaiplek. Een groot simpel buro via een weggeefhoek van facebook, een paar mooie steigerhouten planken aan de muur, 2 plastic ladenblokken voor onder het buro en een leuk krukje erbij. Mijn eigen plekje is helemaal klaar. En nu zit ik met regelmaat lekker op mijn plekje te freubelen. Een leuke top voor mezelf, een gevoerde pet voor mijn man, een paar korte broeken voor de kids van vrienden. En mijn huidige project is een leuke kokerrok voor mezelf van dit leuke stofje gekocht op een fair in Markelo. Maar dat is weer een ander verhaal.  

Oeps, een blog.

En ja, dan heb je opeens je eigen blog!. Heel lang zat ik er al over te dubben of ik een blog zou maken of niet. Want wie zit er nu op mijn belevenissen te wachten? En kan ik wel de juiste snaar raken zodat mensen het eventueel willen lezen? Vragen en onzekerheden alom. Misschien wel heel herkenbaar voor je.

Een leuk stukje schrijven is niet zo makkelijk weet ik uit ervaring. Een stuk schrijven voor ons personeelsblad leek makkelijker dan het was. Ik hard aan de slag maar het bleef alleen maar bij feiten. Het stuk was niet makkelijk leesbaar, niet echt fun om te lezen. Een klein drama voor mij dus. Gelukkig was daar een lieve collega van de afdeling communicatie die het wel wat wilde opleuken voor mij. Nou, dat opleuken is haar zeker gelukt. Ik was best trots op ons gezamelijke stukje. En ja, ik ben dan zo eerlijk om te vertellen dat ik geholpen ben als ik een compliment daar voor krijg.

En nu, dan toch maar die blog. Lekker eerste voor mezelf zonder er ruchtbaarheid aan te geven. En voor de verdwaalde lezer die er toevallig op komt. Wel heel erg veilig zo. En daar hou ik toch ook wel een beetje van. Maar ik wil uit die comfort zone, dingen ontdekken, mezelf uitdagen, ontwikkelen enz enz. En de eerste stap daarvoor is nu gezet met een eigen blog. Nu nog de uitdaging aandurven om het te gaan delen.