Paardenmeisje

Als jong meisje was ik al weg van paarden. Maar paardrijles zat er niet in. Dat konden mijn ouders niet betalen. Maar gelukkig was daar de buurman, ook wel Opa Tonnis genaamd. Hij had een shetlandpony voor zijn kleindochter waar ik wel op mocht rijden. Maar Ronnie vond dat niet zo'n goed idee dus daar ben ik meer dan eens afgevallen. Vervolgens kwam er een dikke welshpony Paulien genaamd bij. Die vond alles prima. Het populairste spelletje was toch wel crossen: naar het eind van het weiland, omdraaien en zo hard mogelijk terug scheuren. Wat een leuke pony was het toch en wat heb ik daar veel van geleerd.

Na al die jaren ben ik nog steeds een paardenmeisje. Ik heb al 10 jaar mijn eigen grote vriend Kompaan genaamd. Deze topper is ondertussen al weer 24 maar hij kan nog steeds genieten van het zaterdagochtendrondje samen met zijn vriendin Romy. Janny en ik kletsen dan wat bij en onze paardjes genieten ondertussen van zo'n makkelijk ritje.

Nu las ik het volgende stuk  8 redenen waarom paardrijden de allerleukste sport is. Vaak vind ik dit soort dingen onzin maar nu moet ik toegeven dat dit toch wel klopt.

1. Het is nooit saai.

2. Je krijgt er getrainde benen, billen en buik van.

3. Je krijgt er gratis een cursus samenwerken bij.

4. Van paardrijden wordt je stoer en sterk.

5. Met paardrijden kun je een aantal dingen van je bucketlist afstrepen.

6. Met paardrijden krijg je nieuwe vriendinnen.

7. Je voelt iedere keer weer ultieme vrijheid.

8. Na het rijden kun je je paardenhart ophalen bij leuke websites.

Al bovenstaande punten kloppen gewoon. De cursus samenwerken heb ik echt wel van mijn paard gehad (wat een etterbak kon het zijn), vriendinnen heb ik er ook door gemaakt waarvan er eentje al 17 jaar lang, die vrijheid voel ik nog steeds. En ondanks de leeftijd van Kompaan is het noch steeds niet saai om met hem te rijden. Ik geloof dat ik een paardenmeisje voor de rest van mijn leven ben: eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje.